मेरो चौतारी

तिम्रो सपना पूरा गर्ने मेरो बर्षौ देखिको अपुरो/अधुरो सपना पूरा गर्नलाई। तिम्रा फुटेका कुर्कुचामा मल्हम अनि बाको दमको औषधी छर्नलाई। भाइ बहिनीका सुन्दर सपनाहरु चैत वैशाखमा फुल्ने लालीगुराँसझैँ ढकमक्क फुलाउनलाई। म आफूलाई आफैसँग सपनाको एकादेश लाँदैछु । आमा , म जापान जाँदैछु   । मलाई थाहा छ आमा। गरिबीको रापमा उभिएर पनि । वीर बलभद्र , भक्ति थापा र ती बुढा अमरसिंह थापाले पानीसमेत नखाई प्याकप्याक भई । भोक्कै तिर्खै आफ्नो शरीर। घर , श्रीमती , बाआमासम्म नभनी। आफ्नो अन्तिम एकमुठी श्वास रहेसम्म। धर्तीबाट एक मुठी माटो हातमा लिएर। रगत पसिना चुहाई गुलेलीको भरमा नालापानीको युद्ध लडेर। अंग्रेजसँग स्वतन्त्र भई ल्याएको मेरो देशको स्वाभिमान र बिरता आज। कठै ! बहत्तर सालको भुइँचालोसँगै, गल्र्याम गुर्लुम लडेको देख्दा पनि मुकदर्शक बनेर तिनैको सन्तती म फेरि आज। गुलाम बनी परिस्थितीको दासी हुँदै , पासपोर्टमा भिसा लाउँदैछु । आमा , म जापान जाँदैछु । म सानो छँदा। बाले सदरमुकामबाट नूनको भारीसँगै ल्याउनु भएको रेडियोले । आज एकाबिहानै यही समाचार फुक्दै गर्दा। रे...

हिजोआज मेरो फुच्चे छोरो मासारु पाँच नाघेर छ बर्षमा टेकेकाले होला उ पहिला भन्दा धेरै नयाँ कुराहरु सिक्न र गर्न आफै पनि उत्सुक देखिन्छ। तर केटाकेटीको एक किसिमको आफू भन्दा ठूलाको चञ्चली खेलौंना बनेर खेलौंनासंगै रमाऊँ भन्ने निष्कपट चाल बिचार धेरै कुराहरुमा प्रतिबिम्वित हुन्छ। कहिलेकाही जापानीज भाषाबाट “कोला” भनेर उसको हलुको ख्यालठट्याँईलाई यहाँका अभिभावकले झै शतर्क गराउने बानी मलाई पनि लाग्न थालेको छ। उसो त म पूर्वी नेपालमा हुर्केबढेको मान्छे, यो कोला शब्दसंग निकै सानो देखि परिचित नै थिए। पूर्वी नेपाल र उत्तर-पूर्व भारतमा बसोवास गर्ने नेपाली भाषिक समाजमा कोलाले थम्मा नै गाडेर बगैंचा पनि बनाएको छ। अब कुरोको चुरो “केरा” शब्द ति समाजमा बिस्थापित हुन बाँध्य भएको छ। “ के यि कोला र केरा शब्दहरु विच आन्तरीक द्धन्दको कारणले एकले अर्कालाई आफ्नै बोक्राको छिल्कोले चिप्ल्याए जस्तै भएको त होइन ?” – भन्ने कौंतुहल जो कोहीलाई लाग्नु स्वभाविक छ। भर्खरै भारत गारुहिलबाट हात्ती र साथीको थिचोमिचोले आफैले आर्जेको उर्वराशिलभूमी, घरजग्घा आदि च्वाट्टै छाडेर पुर्ख्यौंली थलो नेपाल प्रवेश गर्न बाँध्य भएको के...